.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Na poljani zvanoj Mejdan, nadmorske visine od hiljadu metara, u regiji Opolja, dijelu opštine Dragaš na krajnjem jugu Kosova i samoj granici sa Makedonijom i Albanijom, više od hiljadu ljubitelja pehlivana i pehlivanstva, po kiši i dosta hladnom vremenu uživalo je u nadmetanju pedesetak boraca ove drevne vještine koja se na ovim prostorima neguje blizu šest vjekova, od vremena dolaska Osmanlija.
Osim sa Kosova, takmičari su došli još i iz susjedne Albanije, zatim iz Makedonije i Bugarske. Pripremajuċi se za borbu, svaki od njih se najprije namazao jestivim uljem po golom tijelu do pojasa, ali i po specijalno za to šivenim kožnim pantalonama zvanim kispet.
To ima višestruku ulogu. Najprije jača i štiti kožu, a otežava hvatanje, ali, kako je za Anadolu Agency (AA) pojasnio dr. Suljeman Shala, profesor za fizičku kulturu Univerziteta u Prištini “brišu se i granice u kilaži i do izražaja dolaze konativne i kognitivne sposobnosti “
“Tu do izražaja dolazi mozak i oni mogu sa različitim pokretima i kondicijom da se poravnaju. Ima slučajeva da su pobjedili oni koji su bili mnogo lakši od protivnika i to zahvaljujuċi jestivom ulju”, tvrdi profesor Shala.
U krugu od 15-ak ari, borbe se održavaju neprekidno. Neke traju i po sat i po. Sve to prate sudije, uglavnom bivši pehlivani, neki i višestruki prvaci bivše Jugoslavije u ovom sportu.
Muzičari sviraju zurne i gočeve, specijalno obučeni za ovu priliku, počevši od kožnih opanaka i vunenih čakšira, prate svaku borbu i ubrzavaju u skladu sa sitaucijom na terenu. Pobjednik, prije nego što ide u sljedeċu borbu, sa partnerom ide i u plastičnoj kesi sakuplja novac od gledalaca i to onda dijele na dva jednaka djela.
“Razlog žašto sam uzeo učešċe na ovom takmičenju je moja želja da se nastavi ova tradicija. Nekoliko mjeseci sam se pripremao i uspio sam da pobjedim. Ovo nije moje prvo takmičenje, nekoliko puta sam uzimao učešċe na raznim regionalnim i međunarodnim takmičenjema, ali ovo u Opolju mi je nekako najdraže “, kazao je Veli Susurri iz okoline Prizrena.
Shukri Hasani je dašao iz Skoplja i izgubio u drugoj borbi.
“Postim i bilo mi je teško. Dolazim iz Makedonije i imao sam veliku želju da uzmen učešċe na jednom ovako tradicionalnom takmičenju. Izgubio sam u finalu od domaċina, ali to je bila moja krivica jer se nisam dovoljno spremao”, rekao je za AA Hasani.
Među gledaocima bilo je najviše onih iz regije Dragaša, ali i susjednog Prizrena, iz Prištine i drugih krajeva Kosova, te iz Albanije i Makedonije.
“Ovo je višegodišnja tradicija, pamtim je od djetinstva. To je stari sport, koji se još od davnina održava u Dragašu. Ranije se ovo takmičenje održavalo za 1. maj Dan rada”, tvrdi Salajdin Hajredini.
Profesor Shala, čija su se tri sina nadmetala i osvojila prva mjesta, pojašnjava da je pehlivanstvo na Kosovu, konkretno u opštini Dragaš “staro preko 560 godina”.
Prema njegovim riječima, ono vodi porijeklo iz Kirk bunara u Turskoj, gdje su se svojevremeno borili sultanovi vojnici.
“U Kirk bunaru uvijek se pehlivanske borbe održavaju svakog juna. Ovdje kod nas na Kosovu, Makedoniji i Albaniji na mjestima gdje su naseljeni muslimani. Najviše po sunetima, za vrijeme državnih praznika, na svadbama. Ljudi koji su imali finanijskih uslova uvijek su se borili, a to je bilo čast i za selo i za region u kojem su živjeli”, kazao je Shala.
Objašnajvajući karakteristike ovog sporta on kaže da kod pehlivana nema kategorija a samim tim ni mjerenja.
“Ovdje se daje šansa onima koji su pametniji, onima koji su fleksibilniji i koji imaju kondiciju. Ovo je jedini sport u svijetu koji daje mogućnost ljudima koji imaju manju težinu da se bore sa onima koji imaju veċu težinu što u drugim sportovima nema. Svima se daje mogućnost i šansa. I stvarno, na kraju pobjedili su ne oni najjači i najjrazvijeniji, nego oni koji su bili snalažljiviji i koristili konitivne kognitivne sposobnosti”, rekao je.
To ima višestruku ulogu. Najprije jača i štiti kožu, a otežava hvatanje, ali, kako je za Anadolu Agency (AA) pojasnio dr. Suljeman Shala, profesor za fizičku kulturu Univerziteta u Prištini “brišu se i granice u kilaži i do izražaja dolaze konativne i kognitivne sposobnosti “
“Tu do izražaja dolazi mozak i oni mogu sa različitim pokretima i kondicijom da se poravnaju. Ima slučajeva da su pobjedili oni koji su bili mnogo lakši od protivnika i to zahvaljujuċi jestivom ulju”, tvrdi profesor Shala.
U krugu od 15-ak ari, borbe se održavaju neprekidno. Neke traju i po sat i po. Sve to prate sudije, uglavnom bivši pehlivani, neki i višestruki prvaci bivše Jugoslavije u ovom sportu.
Muzičari sviraju zurne i gočeve, specijalno obučeni za ovu priliku, počevši od kožnih opanaka i vunenih čakšira, prate svaku borbu i ubrzavaju u skladu sa sitaucijom na terenu. Pobjednik, prije nego što ide u sljedeċu borbu, sa partnerom ide i u plastičnoj kesi sakuplja novac od gledalaca i to onda dijele na dva jednaka djela.
“Razlog žašto sam uzeo učešċe na ovom takmičenju je moja želja da se nastavi ova tradicija. Nekoliko mjeseci sam se pripremao i uspio sam da pobjedim. Ovo nije moje prvo takmičenje, nekoliko puta sam uzimao učešċe na raznim regionalnim i međunarodnim takmičenjema, ali ovo u Opolju mi je nekako najdraže “, kazao je Veli Susurri iz okoline Prizrena.
Shukri Hasani je dašao iz Skoplja i izgubio u drugoj borbi.
“Postim i bilo mi je teško. Dolazim iz Makedonije i imao sam veliku želju da uzmen učešċe na jednom ovako tradicionalnom takmičenju. Izgubio sam u finalu od domaċina, ali to je bila moja krivica jer se nisam dovoljno spremao”, rekao je za AA Hasani.
Među gledaocima bilo je najviše onih iz regije Dragaša, ali i susjednog Prizrena, iz Prištine i drugih krajeva Kosova, te iz Albanije i Makedonije.
“Ovo je višegodišnja tradicija, pamtim je od djetinstva. To je stari sport, koji se još od davnina održava u Dragašu. Ranije se ovo takmičenje održavalo za 1. maj Dan rada”, tvrdi Salajdin Hajredini.
Profesor Shala, čija su se tri sina nadmetala i osvojila prva mjesta, pojašnjava da je pehlivanstvo na Kosovu, konkretno u opštini Dragaš “staro preko 560 godina”.
Prema njegovim riječima, ono vodi porijeklo iz Kirk bunara u Turskoj, gdje su se svojevremeno borili sultanovi vojnici.
“U Kirk bunaru uvijek se pehlivanske borbe održavaju svakog juna. Ovdje kod nas na Kosovu, Makedoniji i Albaniji na mjestima gdje su naseljeni muslimani. Najviše po sunetima, za vrijeme državnih praznika, na svadbama. Ljudi koji su imali finanijskih uslova uvijek su se borili, a to je bilo čast i za selo i za region u kojem su živjeli”, kazao je Shala.
Objašnajvajući karakteristike ovog sporta on kaže da kod pehlivana nema kategorija a samim tim ni mjerenja.
“Ovdje se daje šansa onima koji su pametniji, onima koji su fleksibilniji i koji imaju kondiciju. Ovo je jedini sport u svijetu koji daje mogućnost ljudima koji imaju manju težinu da se bore sa onima koji imaju veċu težinu što u drugim sportovima nema. Svima se daje mogućnost i šansa. I stvarno, na kraju pobjedili su ne oni najjači i najjrazvijeniji, nego oni koji su bili snalažljiviji i koristili konitivne kognitivne sposobnosti”, rekao je.
