Ova je priča svojevrsni znak pomena na ubijenog kolumbijskog fudbalera Andresa Escobara, kojeg je autogol postignut na Mundijalu u Sjedinjenim Državama 1994. godine nekoliko nedjelja kasnije koštao, ni manje više, nego života...
Kolumbijski defanzivac Andres Escobar moderni je tragičar koga je autogol na Svjetskom prvenstvu u SAD-u protiv domaće selekcije koštao života. 2. jula ovaj fudbaler je ubijen u svom rodnom Medelinu od strane zloglasne kolumbijske mafije.
Sve je krenulo nekoliko mjeseci ranije kada je Kolumbija osigurala plasman na najveću smotru svjetskog fudbala, koja se 1994. godine održavala u Sjedinjenim državama.
Nakon pobjeda u kvalifikacijama nad Brazilom i neposredno uoči početka šampionata protiv Francuza u sred Pariza, apetiti nacije bili su na visokom nivou. Slavni Pele je tada proglasio ovu reprezentaciju za jednog od mogućih favorita za osvajanje same titule svjetskog prvaka, dok je ekipa igrala lepršavo i efikasno.
Nisu samo ljubitelji fudbala u Kolumbiji polagali velike nade u ovu reprezentaciju već i lokalni trgovci narkoticima na čelu sa zloglasnim Pablom Escobarom (nije u srodstvu sa preminulim fudbalerom), koji je pola godine prije ovog čina ubijen od strane policije, ali i koji je iza sebe ostavio veoma razgranatu kriminalnu mrežu.
Sam Pablo Escobar bio je jedan od finansijera kolumbijske ekspedicije na putu za Sjedinjene Države, a takođe je zajedno sa nekoliko svojih saradnika finansirao i Atletiko Nasional, klub za koji je pokojni Andres Escobar nastupao.
Uslijedio je prvi meč na šampionatu protiv Rumunije. Lokalni moćnici su tada uložili ogromne sume američkih dolara na pobjedu Kolumbijske reprezentacije, da bi na kraju ostali razaočarani pošto su njihovi favoriti poraženi sa 3:1.
Meč protiv selekcije domaćina turnira 22. juna na "Rouz Boul" stadionu u Los Anđelesu bio je ključni po kolumbijsku reprezentaciju, ali i po život Andresa Escobara.
Policija je kasnijom istragom, nakon što je Andres bio ubijen, utvrdila nekoliko enormnih uplata na pobjedu reprezentacije Kolumbije tog dana.
Loše je počelo po južnoamerikance, Escobar je autogolom donio prednost Amerikancima od 1:0, koji su nedugo zatim povisli na 2:0. Valensija je smanjio na 2:1 ali je to bilo nedovoljno da se izbjegne eliminacija sa Mundijala.
Kako su preneli pojedini kolumbijski mediji tih dana su na adresu pojedinih fudbalera Kolumbije stizale svakakve prijetnje, koje međutim niko nije shvatao ozbiljno s obzirom na to da je nezadovoljstvo nacije bilo na visokom nivou.
Nakon što su u posljednjem kolu grupne faze ostvarili Pirovu pobedu nad Švicarskom od 2:0, Kolumbijci su se vratili kućama, a sa njima i Andres Escobar. Njega je po povratku sa Mundijala ipak sačekala jedna lijepa vest. Njegova vjerenica mu je "oprostila" gore pomenuti kiks protiv Amerikanaca zakazavši svadbu za početak avgusta.
Ona jeste, ali ne i lokalna mafija, koja je u njemu pronašla glavnog krivca za izgubljene hiljade američkih dolara u kladionicama širom Južne Amerike.
2. jula 1994, Escobar je veče proveo u jednom baru u Medelinu. Nakon što je popio nekoliko pića, Escobar se pozdravio sa prijateljima koji nisu ni slutili da je to bio njegov posljednji pozdrav.
Ubrzo zatim, dok je Andres pokušavao da pronađe ključeve od svojih kola, na parkingu ispred bara začula se škripa kočnica a potom i nekoliko hitaca. Escobar je upucan, a napadači su nakon ovog gnusnog čina, udaljavajući se mjesta zločina, podrugljivo uzvikivali "Goool...", aludirajući na njegov autogol protiv Sjedinjenih država.
Ova vijest ubrzo se tog ljeta pročula po cijelom svijetu. Pojedini kolumbijski reprezentativci su, što zbog straha što u znak podrške svom preminulom kolegi, najavili oproštaj od reprezentacije, dok su na hiljade navijača iz svih dijelova Kolumbije uz suze na licu odali posljednju počast preminulom fudbaleru.
Policija, koja je u to vrijeme krenula u odlučni obračun sa narko-mafijom, je tih dana ispitala više desetina sumnjivih osoba, ali pravi krivac nikada nije pronađen. Tek kasnije, kako bi najvjerovatnije udovoljila masama, uhapšen je jedan od telohranitaelja lokalnog bosa u Medelinu, međutim već tada se znalo da pravi krivci za ovaj zločin nikad neće biti pronađeni...
Sve je krenulo nekoliko mjeseci ranije kada je Kolumbija osigurala plasman na najveću smotru svjetskog fudbala, koja se 1994. godine održavala u Sjedinjenim državama.
Nakon pobjeda u kvalifikacijama nad Brazilom i neposredno uoči početka šampionata protiv Francuza u sred Pariza, apetiti nacije bili su na visokom nivou. Slavni Pele je tada proglasio ovu reprezentaciju za jednog od mogućih favorita za osvajanje same titule svjetskog prvaka, dok je ekipa igrala lepršavo i efikasno.
Nisu samo ljubitelji fudbala u Kolumbiji polagali velike nade u ovu reprezentaciju već i lokalni trgovci narkoticima na čelu sa zloglasnim Pablom Escobarom (nije u srodstvu sa preminulim fudbalerom), koji je pola godine prije ovog čina ubijen od strane policije, ali i koji je iza sebe ostavio veoma razgranatu kriminalnu mrežu.
Sam Pablo Escobar bio je jedan od finansijera kolumbijske ekspedicije na putu za Sjedinjene Države, a takođe je zajedno sa nekoliko svojih saradnika finansirao i Atletiko Nasional, klub za koji je pokojni Andres Escobar nastupao.
Uslijedio je prvi meč na šampionatu protiv Rumunije. Lokalni moćnici su tada uložili ogromne sume američkih dolara na pobjedu Kolumbijske reprezentacije, da bi na kraju ostali razaočarani pošto su njihovi favoriti poraženi sa 3:1.
Meč protiv selekcije domaćina turnira 22. juna na "Rouz Boul" stadionu u Los Anđelesu bio je ključni po kolumbijsku reprezentaciju, ali i po život Andresa Escobara.
Policija je kasnijom istragom, nakon što je Andres bio ubijen, utvrdila nekoliko enormnih uplata na pobjedu reprezentacije Kolumbije tog dana.
Loše je počelo po južnoamerikance, Escobar je autogolom donio prednost Amerikancima od 1:0, koji su nedugo zatim povisli na 2:0. Valensija je smanjio na 2:1 ali je to bilo nedovoljno da se izbjegne eliminacija sa Mundijala.
Kako su preneli pojedini kolumbijski mediji tih dana su na adresu pojedinih fudbalera Kolumbije stizale svakakve prijetnje, koje međutim niko nije shvatao ozbiljno s obzirom na to da je nezadovoljstvo nacije bilo na visokom nivou.
Nakon što su u posljednjem kolu grupne faze ostvarili Pirovu pobedu nad Švicarskom od 2:0, Kolumbijci su se vratili kućama, a sa njima i Andres Escobar. Njega je po povratku sa Mundijala ipak sačekala jedna lijepa vest. Njegova vjerenica mu je "oprostila" gore pomenuti kiks protiv Amerikanaca zakazavši svadbu za početak avgusta.
Ona jeste, ali ne i lokalna mafija, koja je u njemu pronašla glavnog krivca za izgubljene hiljade američkih dolara u kladionicama širom Južne Amerike.
2. jula 1994, Escobar je veče proveo u jednom baru u Medelinu. Nakon što je popio nekoliko pića, Escobar se pozdravio sa prijateljima koji nisu ni slutili da je to bio njegov posljednji pozdrav.
Ubrzo zatim, dok je Andres pokušavao da pronađe ključeve od svojih kola, na parkingu ispred bara začula se škripa kočnica a potom i nekoliko hitaca. Escobar je upucan, a napadači su nakon ovog gnusnog čina, udaljavajući se mjesta zločina, podrugljivo uzvikivali "Goool...", aludirajući na njegov autogol protiv Sjedinjenih država.
Ova vijest ubrzo se tog ljeta pročula po cijelom svijetu. Pojedini kolumbijski reprezentativci su, što zbog straha što u znak podrške svom preminulom kolegi, najavili oproštaj od reprezentacije, dok su na hiljade navijača iz svih dijelova Kolumbije uz suze na licu odali posljednju počast preminulom fudbaleru.
Policija, koja je u to vrijeme krenula u odlučni obračun sa narko-mafijom, je tih dana ispitala više desetina sumnjivih osoba, ali pravi krivac nikada nije pronađen. Tek kasnije, kako bi najvjerovatnije udovoljila masama, uhapšen je jedan od telohranitaelja lokalnog bosa u Medelinu, međutim već tada se znalo da pravi krivci za ovaj zločin nikad neće biti pronađeni...
