Dugo se sumnjalo kako prehrana bogata šećerom tokom dužeg vremenskog razdoblja može dovesti do povećanog rizika od razvoja dijabetesa. No, tu je pretpostavku pratilo malo dokaza jer je teško provesti istraživanja usmjerena na svaki pojedini aspekt prehrane koji je povezan s dijabetesom.
Istraživači iz bolnice Royal Victoria Hospital i Univerziteta Queen's University iz Belfasta nedavno su objavili rezultate kliničkog ispitivanja provedenog na 13 zdravih muškaraca, tokom kojeg su istraživali uticaj unosa velike količine šećera na vaskularno zdravlje i inzulinsku rezistenciju, za koju se tvrdi kako je uzročnik dijabetesa tipa II.
Dr. Steven Hunter i njegov tim svoja su zapažanja objavili u časopisu Diabetes, pri čemu su istaknuli kako nije bilo razlike u inzulinskoj rezistenciji kod ispitanika koji su tokom šest nedelja 25 posto kalorija primali iz saharoze koja je bila dijelom uravnotežene prehrane, i kod ispitanika kojima su kalorije iz saharoze činile 10 posto ukupne količine kalorija. Prvi su ispitanici tako dnevno unosili oko 200 grama saharoze, dok su drugi primali oko 80 grama.
Dr. Hunter iz Royal Victoria Hospital komentirao je predrasude da se šećer tradicionalno povezuje s razvojem dijabetesa. "Ova saznanja osporava takva razmišljanja i pokazuje da unos dvostruko veće količine šećera, od one koja je trenutno preporučena, nema nepovoljan uticaj na markere dijabetesa."
Studija je provedena na 13 zdravih muškaraca koji su bili podijeljeni u dvije skupine. Jedna je skupina tokom 6 nedelja unosila 25 posto kalorija iz saharoze, a druga 10 posto od ukupnog dnevnog unosa. Studija se sastojala od 2 uzastopne intervencije od 6 nedelja između kojih je bilo razdoblje od 4 nedelje tokom kojih su se skupine vratile svojoj uobičajenoj prehrani.
Prehrana obiju skupina kroz oba perioda bila je sličnog makronutritivnog sastava (ugljikohidrati, masti i bjelančevine), a razlika je bila u zamjeni saharoze škrobom. Inzulinska rezistencija mjerena je zlatnim standardom, odnosno hiperinzulinemijskom euglikemijskom sponom.
Uz to, prehrana bogata saharozom (šećerom) nije pokazala nikakav nepovoljan uticaj na brojne druge metaboličke i fiziološke parametre, kao što su elastičnost arterija koja utiče na rizik od bolesti srca i profil glukoze u krvi.
No ipak, prehrana može imati jak uticaj na rizik od razvoja dijabetesa tipa II pri čemu je negativan uticaj zasićenih masti najjače dokazan. Dr. Hunter savjetuje kako je najbolji način za smanjenje rizika obolijevanja od dijabetesa promjena stila života: "Vjerovatnije je da će ostali faktori povezani s prehranom, poput pretjeranog unosa kalorija, kao i faktori povezani sa stilom života kao što je fizička neaktivnost i povećanje tjelesne težine, imati veći uticaj od vrste ugljikohidrata."
Kod ljudi s povećanim rizikom od dijabetesa tipa II, čini se da prehrana bogata ugljikohidratima i siromašna mastima štiti od inzulinske rezistencije. Uz to, zdrava tjelesna težina i aktivan stil života pomažu smanjiti rizik obolijevanja od dijabetesa tipa II.
