U cifri od 50 hiljada nezaposlenih u prizrensko-dragaškom regionu svakako da najveći procenat nezapolenosti pripada bosnjačkoj i goranskoj zajednici. Ovu tvrdnju mogu potkrijepiti i argumentima i statističkim podacima iz regionalnog instituta za zapošljenje - Biroa za zapošljavanje…
Iznijeću neke komparativne parametre o podređenoj ulozi bošnjačke i goranske zajednice u opštinama Prizren, Dragaš, Peć i Istok. Ekonomske podređenosti bošnjačke i goranske zajednice, zbog neobjašnjivog ignorisanja formiranja opština, čime je nanijeta ogromna nepravda na socio-ekonomskom planu zbog razno-raznih propusta na političkoj sceni, koji se ogledaju u sljedećem:
Vlast preko lokalne samouprave, koja je trebalo da donese blagostanje po novoformiranim opštinama jedino nije približena građanima bošnjačke i goranske zajednice, koja je na nivou Kosova ubjedljivo iza srpske - po najnovijim, nezvaničnim saznanjima iz zavoda za statistiku, a u opštinama, Prizren, Dragaš, Peć i istok ubjedljivo najveća nevećinska zajednica. Bošnjacka i goranska zajednica na primjer nisu imali tu privilegiju da se nađu među osam novoformiranih opština po Ahtisaarijevom planu o decentralizaciji I kako se u nekim izveštajima OSCE-a navodi da nisu bili zainteresovani za opštine što je suprotno od onoga sto narod traži.
Zbog neuspješnog procesa decentralizacije naša zajednica je ostala bez zapošljenja svojih kadrova – u Gori, Župi i Vitomirici, najmanje 200-300 zapošljenih u administraciji nove opštine, ili za šest godina, to je najmanje pet miliona eura izgubljenih ličnih primanja. Nepovratnih grantova iz vladinog budžeta Kosova, nevladinih i vladinih međunarodnih organizacija - godišnje po opštini odprilike od oko 140 do 250 hiljada eura, ili 840 hiljada do milion eura za šest godina, a za tri opštine do tri miliona eura.
Veliki broj NVO Župe, Podgore, Gore i Vitomirice ostali su bez šanse da kandiduju svoje projekte pred organima svojih opština, a opštine pred organima centralne vlasti Kosova i međunarodnim donatorskim organizacijama - bilo vladinim ili nevladinum, ambasadama i konzulatima, što je dovelo do prekida investicionog fonda u našim krajevima, pa bih napomenuo približnu cifru od blizu 10 miliona eura izgubljenih ovakvim pasivnim djelovanjem. Sa izgubljenim za duži period ravnomjernog razvoja, urbanizacije i podizanja kvaliteta života suburbanih i ruralnih naselja.
Bez podizanja vrijednosti objekata i zemljišta u sadašnjim prigradskim i seoskim područjima, zbog zakašnjenja sa izgradnjom infrastrukture i turističko-ugostiteljskih sadržaja. Bez približavanja ruralnim fondovima i grantovima razvijenih država.
Bez prava da Župa, Gora i Vitomirica mogu dobiti povoljne kredite za javne radove i kapitalne investicije. Bez zaokruživanja turističkiih i infrastrukturnih potencijala, čime bi se otvorile potpuno nove mogućnosti razvoja, sa velikim interesom građana da poboljšaju svoj kvalitet života. Iskorišćavanjem ovog potencijala uz podršku lokalnog faktora kao i podrške sa centralnog nivoa Republike Kosova a i od strane međunarodnog faktora, ovi potencijali donosili bi profit sa mnogim pozitivnim implikacijama po razvoj ekonomije na Kosovu. Time bi najveća nezaposlenost Bošnjaka na Kosovu, bila daleka prošlost.
