Sjećate li se narodnih heroja Bore Vukmirovića i Ramiza Sadikua koje ni smrt nije mogla razdvojiti? Oni su zajedno učestvovali u Narodnooslobodilačkoj borbi tokom Drugog svjetskog rata i bili su svijetao primjer zajedničke srpsko-albanske antifašističke borbe.
Aprila 1943. godine zarobljeni na putu iz Đakovice u Prizren, mučila ih je fašistička policija i nakon toga su strijeljani zajedno zagrljeni, jer su odbili da se razdvoje.
Naknadno su proglašeni narodnim herojima Jugoslavije, a o njima je pjesmu napisao Adem Gajtani.
Jedno smo nebo
dva lista s iste grane
dva kamička iz iste rijeke
čiste Bistrice
dva tijela iz iste krvi
prečiste krvi Dukađina
prsti sa iste ruke
jedna smo lasta
ja desno krilo njeno
ti njeno lijevo krilo
oči moje tvoje trepavice
tvoji nabori moje čelo
pričaju o putevima u budućnost
pričaju o putevima ka slobodi
Pušketaše nas
od istog smo metka pali —
jer šta sam ja bez tebe
šta je jedno krilo
bez drugog krila.
Naknadno su proglašeni narodnim herojima Jugoslavije, a o njima je pjesmu napisao Adem Gajtani.
Jedno smo nebo
dva lista s iste grane
dva kamička iz iste rijeke
čiste Bistrice
dva tijela iz iste krvi
prečiste krvi Dukađina
prsti sa iste ruke
jedna smo lasta
ja desno krilo njeno
ti njeno lijevo krilo
oči moje tvoje trepavice
tvoji nabori moje čelo
pričaju o putevima u budućnost
pričaju o putevima ka slobodi
Pušketaše nas
od istog smo metka pali —
jer šta sam ja bez tebe
šta je jedno krilo
bez drugog krila.
