Prema riječima supruge prvog čovjeka bivše Socijalističke Federativne Republike Jugosalvije, Josipa Broza Tita, nakon Narodnooslobodilačkog rata (1941-1945) Aleksandar Ranković je na Kosovo doveo oko 300 hiljada Albanaca iz Albanije.
U knjizi "Moj život , moja istina", Jovanka Broz je napisala da je Ranković misleći da na Kosovo dovodi albanske komuniste ustvari rezultiralo da oni su ustavri bili najveći nacionalisti.
U ovoj knjizi koju je napisao srpski publicista, Žarko Jokanović preneseno je još mnogo uspomena o događajima u kojima je ona bila direktan ili indirektan sudionik. Ona je bacila svjetlo na neke od događaja koji su bili sumnjivi, tihi ili odlučujući u vrijeme bivše Jugosalvije, prenosi portal "Zhurnal".
Bez obzira na ove tvrdnje Titove supruge, Aleksandar Ranković poznat je kao čovjek koji je svojom politikom uradio najveća razaranja i najveće raseljavanje Albanaca sa njihovih teritorija.
U junu 1948. godine nakon pogoršanja političkih odnosa između Beograda i Moskve, Komunistička partija Jugoslavije je isključena iz organizacije partija komunističkih zemalja Informbiroa i tom prilikom je poremećen odnos bivšeg Sovjetskog Saveza i njegovih saveznika sa Titovom Jugoslavijom.
U ovoj situaciji Albanija je držala stranu Inforbiroa i njen ostanak na prosovjetskoj poziciji učinio je da dođe do kvarenja "dobrih" odnosa koje je imala sa Titovom Jugoslavijom od 1945. godine.
U periodu 1945-1948. godine položaj Albanaca na Kosovu i drugim albanskim nacionalnim teritorijama je bio loš, a pogoršanje odnosa Jugoslavije i Albanije samo je još više pogoršalo njihov i tako loš položaj.
Jugoslovenska komunistička vlast predvođena dvojcem Tito-Ranković, koristeći ovu situaciju, ponovno je aktuelizirao antialbanske projekte Vase Čubrilovića (iz marta 1937. i početka novembra 1944.) o uništenju, asimilaciji ili nasilnom preseljenju Albanaca sa njihovih etničkih teritorija.
Ova antialbanska državna politika, koja je počela još prije završetka Drugog svjetskog rata (1944), u ovom periodu je poprimila proporcije genocida.
Samo tokom 1948. godine tadašnja komunistička vlast je uhapsila i izvela pred sud 306 Albanaca, optuženih za zločine protiv države.
Inače, Srbin Aleksandar Ranković je bio visoka politička ličnost, potpredsjednik bivše SFRJ. U godinama 1950-1960 bio je šef državne sigurnosti. Od 1946. do 1966. godine vršio je dužnost ministra unutrašnjih poslova Jugoslavije.
On se smatrao i kasapinom Kosova.
Smjenjen je sa dužnosti i izbačen sa foruma partije nakon skandala prisluškivanja predsjednika Josipa Broza Tita.
U ovoj knjizi koju je napisao srpski publicista, Žarko Jokanović preneseno je još mnogo uspomena o događajima u kojima je ona bila direktan ili indirektan sudionik. Ona je bacila svjetlo na neke od događaja koji su bili sumnjivi, tihi ili odlučujući u vrijeme bivše Jugosalvije, prenosi portal "Zhurnal".
Bez obzira na ove tvrdnje Titove supruge, Aleksandar Ranković poznat je kao čovjek koji je svojom politikom uradio najveća razaranja i najveće raseljavanje Albanaca sa njihovih teritorija.
U junu 1948. godine nakon pogoršanja političkih odnosa između Beograda i Moskve, Komunistička partija Jugoslavije je isključena iz organizacije partija komunističkih zemalja Informbiroa i tom prilikom je poremećen odnos bivšeg Sovjetskog Saveza i njegovih saveznika sa Titovom Jugoslavijom.
U ovoj situaciji Albanija je držala stranu Inforbiroa i njen ostanak na prosovjetskoj poziciji učinio je da dođe do kvarenja "dobrih" odnosa koje je imala sa Titovom Jugoslavijom od 1945. godine.
U periodu 1945-1948. godine položaj Albanaca na Kosovu i drugim albanskim nacionalnim teritorijama je bio loš, a pogoršanje odnosa Jugoslavije i Albanije samo je još više pogoršalo njihov i tako loš položaj.
Jugoslovenska komunistička vlast predvođena dvojcem Tito-Ranković, koristeći ovu situaciju, ponovno je aktuelizirao antialbanske projekte Vase Čubrilovića (iz marta 1937. i početka novembra 1944.) o uništenju, asimilaciji ili nasilnom preseljenju Albanaca sa njihovih etničkih teritorija.
Ova antialbanska državna politika, koja je počela još prije završetka Drugog svjetskog rata (1944), u ovom periodu je poprimila proporcije genocida.
Samo tokom 1948. godine tadašnja komunistička vlast je uhapsila i izvela pred sud 306 Albanaca, optuženih za zločine protiv države.
Inače, Srbin Aleksandar Ranković je bio visoka politička ličnost, potpredsjednik bivše SFRJ. U godinama 1950-1960 bio je šef državne sigurnosti. Od 1946. do 1966. godine vršio je dužnost ministra unutrašnjih poslova Jugoslavije.
On se smatrao i kasapinom Kosova.
Smjenjen je sa dužnosti i izbačen sa foruma partije nakon skandala prisluškivanja predsjednika Josipa Broza Tita.
