Afrički kralj Mansa Musa je najbogatija osoba svih vremena. Njegovo bogatstvo, kada bi se izrazilo u današnjim vrijednostima, bi iznosilo nevjerovatnih 400 milijardi dolara! Musa I vladao je u bogatom Malijskom carstvu u 14. vijeku. Bio je deseti Mansa, što označava 'Kralja svih kraljeva'.
Mansa Musa ili kralj Musa I od Malija svoje je carstvo od 1312. kada je došao na vlast, proširio na cijele ili dijelove sljedećih današnjih država; Mauritanija, Senegal, Gambija, Gvineja, Burkina Faso, Mali, Niger, Nigerija i Čad. Gradio je džamije, univerzitete, poticao razvoj nauke, posebno matematike i astronomije, ali je Evropa uprkos tome njegovog postojanja postala svjesna tek 1324.
Te je godine on krenuo na hodočašće u Meku, na put dug skoro 7000 kilometara. Njegovi službenici, posluga, pomoćni radnici, vojnici, robovi, ukupno 60.000 ljudi činilo je karavan koji se, kako su pisalihkroničari tog doba, proteza s jednog na drugi horizont.
Svaki od 12.000 robova nosio je, između ostalog, dva kilograma zlata, a svaka od 80 deva za tu namjenu nosila je između 25 i 150 kilograma zlatne prašine. Putem je darivao siromašne. Svakog je petka platio izgradnju po jedne džamije. Obilato je kupovao kojekakve suvenire i uopšte toliko je bio rastrošan da je u Kairu izazvao tešku inflaciju zlata i poskupljenje životnih namirnica.
Cijelu jednu deceniju Kairu je trebalo dok se nije oporavio od inflacije, čak i uprkos tome što je Mansa Musa, vidjevši na povratku da je ispalo drugačije nego što je namjeravao, kupovao zlato nazad uz visoke kamate. To je bio prvi i jedini put da je jedan jedini čovjek na Mediteranu izazvao takav potres finansija na tržištima zlata.
Bio je toliko značajan da ga je na svojoj karti zabilježio, doslovno nacrtao njega lično, Katalonski atlas, najvažniji geografski dokument iz 14. vijeka u Evropi koja se tada koprcala u političkim krizama, epidemijama, bila na udaru invazija s istoka, bila strašno ekonomski zaostala, neobrazovana i slično.
Umro je 1337. nakon 25 godina vladavine i u dobi od 57 godina. Mauzoleji, univerziteti i džamije koje je gradio, postoje dandanas. Timbuktu, koji je on urbanizirao i pretvorio ga u metropolu, to je još i danas. Njegovo carstvo raspalo se tek u 17. vijeku.
Te je godine on krenuo na hodočašće u Meku, na put dug skoro 7000 kilometara. Njegovi službenici, posluga, pomoćni radnici, vojnici, robovi, ukupno 60.000 ljudi činilo je karavan koji se, kako su pisalihkroničari tog doba, proteza s jednog na drugi horizont.
Svaki od 12.000 robova nosio je, između ostalog, dva kilograma zlata, a svaka od 80 deva za tu namjenu nosila je između 25 i 150 kilograma zlatne prašine. Putem je darivao siromašne. Svakog je petka platio izgradnju po jedne džamije. Obilato je kupovao kojekakve suvenire i uopšte toliko je bio rastrošan da je u Kairu izazvao tešku inflaciju zlata i poskupljenje životnih namirnica.
Cijelu jednu deceniju Kairu je trebalo dok se nije oporavio od inflacije, čak i uprkos tome što je Mansa Musa, vidjevši na povratku da je ispalo drugačije nego što je namjeravao, kupovao zlato nazad uz visoke kamate. To je bio prvi i jedini put da je jedan jedini čovjek na Mediteranu izazvao takav potres finansija na tržištima zlata.
Bio je toliko značajan da ga je na svojoj karti zabilježio, doslovno nacrtao njega lično, Katalonski atlas, najvažniji geografski dokument iz 14. vijeka u Evropi koja se tada koprcala u političkim krizama, epidemijama, bila na udaru invazija s istoka, bila strašno ekonomski zaostala, neobrazovana i slično.
Umro je 1337. nakon 25 godina vladavine i u dobi od 57 godina. Mauzoleji, univerziteti i džamije koje je gradio, postoje dandanas. Timbuktu, koji je on urbanizirao i pretvorio ga u metropolu, to je još i danas. Njegovo carstvo raspalo se tek u 17. vijeku.
