Sastanak patrijarha Irineja i predsjednika Srbije Aleksandra Vučića bio je prilika da se „razmjene argumenti“ o pitanju rješenja problema Kosova koji je izazvao do sada nezapamćeni sukob SPC i jednog predsjednika države, rekao je za Al Jazeeru analitičar Dušan Janjić.
Član Upravnog odbora Foruma za etničke odnose, Dušan Janjić je u razgovoru za Al Jazeeru komentarisao nedavni susret predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i patrijarha Irineja i ocjenio da je „dobro što su se sastali“ te da za taj susret postoje dva moguća razloga.
„Prvi. Ne pamti se da je jedan predsjednik države došao u takav sukob sa Srpskom pravoslavnom crkvom i sa Raško-prizrenskom eparhijom, kao što je Vučić došao po pitanju razgraničenja“.
Janjić se nada da je zbog tog sukoba, navedeni sastanak bio prilika „da se razmjene argumenti“ i da Vučić prihvati da sarađuje na platformi crkve.
Ta platforma Crkve je, tvrdi Janjić „da treba odredbe iz Ahtisarijevog plana preneti u pravno-obavezujući sporazum“.
Drugi razlog za sastanak „se ne izgovara“, navodi ovaj analitičar.
„On mi liči na Miloševićevu reakciju 9. marta prije određenog broja decenija. Kada su počeli protesti građana, Milošević se prvo obratio Crkvi, vjerujući da crkva može da pomogne da preko svojih kanala Vučić privremeno izbjegne razgovore sa onima koji stoje kao političari iza protesta građana širom Srbije“, navodi Janjić.
Na pitanje da li Vučić može da ispoštuje zahtjeve i poziciju Crkve, Janjić kaže da to nije u potpunosti moguće, posebno ne kada je priznanje Kosova u pitanju, ali da Crkva i Vučić mogu „da se nađu na onome što je dio već ustavnog sistema i prakse na Kosovu i što je dio Ahtisaarijevog plana – autonomija za Srpsku pravoslavnu crkvu, garantovane bezbjednosne zone, garantovana autonomija u upravljanju imovinom“.
Crkvu brine da u slučaju razmjene teritorija neće doći do međunarodnih garancija za poštovanje upravo tih odredaba postojećih kosovskih zakona, razjašnjava Janjić.
Ideja razmjene unela haos i u kosovsko i u srpsko društvo
Za potpuni zastoj u pregovorima u Briselu, Janjić krivi Mogherini koja se nije bavila primjenom Briselskog sporazuma i koja je „dala kreativnu slobodu za razgovor, ne o granicama, što je dio teme, nego o razmjeni teritorija i ljudi“.
„Od tog momenta, tema razmene unosi haos – i u kosovsko društvo, i u srpsko društvo, i u Evropsku uniju, pa i šteti poziciji Mogherini. Od tog časa nemamo ni jedan novi sastanak koji završava bilo kojom porukom osim nećemo se tući, mi smo za mir“.
Janjić upozorava da bi desnim strujama u Evropi odgovarala „balkanizacija Balkana“ odnosno „da se vode neki sukobi na Balkanu“ kako bi neofašističke snage zavladale instrumentima EU i „naprave neku novu Evropu koja bi bila sastavljena od nekih etničkih grupacija gdje bi vjerovatno komandovali njihovi fireri“.
„U Evropskoj uniji je, kao na Balkanu, kampanja počela prije nego što je zvanično, 14, marta je zvanično, i da su lokalni balkanski političari napravili veliku grašku. Glumeći velike majstore, počeli su da procjenjuju ko će pobjediti i u ovom momentu, mi imamo samo Ameriku koja ima nekakav mehanizam da održava privremeno red na Balkanu“.
Izvor Al Jazeera/Kossev
„Prvi. Ne pamti se da je jedan predsjednik države došao u takav sukob sa Srpskom pravoslavnom crkvom i sa Raško-prizrenskom eparhijom, kao što je Vučić došao po pitanju razgraničenja“.
Janjić se nada da je zbog tog sukoba, navedeni sastanak bio prilika „da se razmjene argumenti“ i da Vučić prihvati da sarađuje na platformi crkve.
Ta platforma Crkve je, tvrdi Janjić „da treba odredbe iz Ahtisarijevog plana preneti u pravno-obavezujući sporazum“.
Drugi razlog za sastanak „se ne izgovara“, navodi ovaj analitičar.
„On mi liči na Miloševićevu reakciju 9. marta prije određenog broja decenija. Kada su počeli protesti građana, Milošević se prvo obratio Crkvi, vjerujući da crkva može da pomogne da preko svojih kanala Vučić privremeno izbjegne razgovore sa onima koji stoje kao političari iza protesta građana širom Srbije“, navodi Janjić.
Na pitanje da li Vučić može da ispoštuje zahtjeve i poziciju Crkve, Janjić kaže da to nije u potpunosti moguće, posebno ne kada je priznanje Kosova u pitanju, ali da Crkva i Vučić mogu „da se nađu na onome što je dio već ustavnog sistema i prakse na Kosovu i što je dio Ahtisaarijevog plana – autonomija za Srpsku pravoslavnu crkvu, garantovane bezbjednosne zone, garantovana autonomija u upravljanju imovinom“.
Crkvu brine da u slučaju razmjene teritorija neće doći do međunarodnih garancija za poštovanje upravo tih odredaba postojećih kosovskih zakona, razjašnjava Janjić.
Ideja razmjene unela haos i u kosovsko i u srpsko društvo
Za potpuni zastoj u pregovorima u Briselu, Janjić krivi Mogherini koja se nije bavila primjenom Briselskog sporazuma i koja je „dala kreativnu slobodu za razgovor, ne o granicama, što je dio teme, nego o razmjeni teritorija i ljudi“.
„Od tog momenta, tema razmene unosi haos – i u kosovsko društvo, i u srpsko društvo, i u Evropsku uniju, pa i šteti poziciji Mogherini. Od tog časa nemamo ni jedan novi sastanak koji završava bilo kojom porukom osim nećemo se tući, mi smo za mir“.
Janjić upozorava da bi desnim strujama u Evropi odgovarala „balkanizacija Balkana“ odnosno „da se vode neki sukobi na Balkanu“ kako bi neofašističke snage zavladale instrumentima EU i „naprave neku novu Evropu koja bi bila sastavljena od nekih etničkih grupacija gdje bi vjerovatno komandovali njihovi fireri“.
„U Evropskoj uniji je, kao na Balkanu, kampanja počela prije nego što je zvanično, 14, marta je zvanično, i da su lokalni balkanski političari napravili veliku grašku. Glumeći velike majstore, počeli su da procjenjuju ko će pobjediti i u ovom momentu, mi imamo samo Ameriku koja ima nekakav mehanizam da održava privremeno red na Balkanu“.
Izvor Al Jazeera/Kossev
