Šesti april najznačajniji je datum u historiji Sarajeva, glavnog grada Bosne i Hercegovine. Sve što se događalo tog datuma 1945. i 1992. godine postalo je simbol otpora njegovih građana svim oblicima fašizma.
Ovo je dan kada je Sarajevo oslobođeno od fašističke okupacije tokom Drugog svjetskog rata, ali i dan koji je simbolizovao početak nove opsade Sarajeva, najduže opsade jednog grada u modernoj historiji Evrope.
Osnivačem grada Sarajeva smatra se Isa-beg Ishaković, a sam grad su izgradili starosjedioci. Napravljen na raskrsnici rimskih puteva, nikao je grad koji je još tada bio raskrsnica kultura i religija i nakon više od 500 godina to i ostao.
I zbog takve specifičnosti Sarajevo je u svojoj historiji trpilo mnoge nedaće. Jedna od najvećih je pohod Eugena Savojskog, koji je krajem 17. stoljeća opljačkao i do temelja spalio Sarajevo koje je tada bilo jedan od najvećih gradova na Balkanu.
Nakon što su Austro-Ugari okupirali Bosnu i Hercegovinu 1878. godine, sarajevski orijentalni štih, susreo se s evropskim. Austro-Ugari su industrijalizirali Sarajevo, uveli nove stvari u grad, pa je Sarajevo postalo prvi evropski grad sa tramvajem. Gradile su se škole i kulturne institucije. U to vrijeme sagrađen je i Zemaljski muzej.
Za vrijeme Prvog svjetskog rata, Sarajevo nije pretrpilo značajnija razaranja. Iako pod snažnim utjecajima iz Beograda, Sarajevo se nije našlo na listi interesa tadašnjeg režima i dinastije Karađorđevića. Arhitektonska slika grada ostaje gotovo nepromijenjena, industrija nazaduje, društvena nezadovoljstva radnika rastu, tako da se može reći da Sarajevo kao grad između dva svjetska rata uglavnom stagnira i nazaduje.
Od prvog dana rata, 6. aprila 1941., kralj, Vrhovna komanda Jugoslovenske vojske, vlada i njene razne institucije, te dio diplomatskog kora, povlačili su se i u općoj pometnji i panici bježali iz Beograda prema Sarajevu. Tako se tih aprilskih dana u gradu i njegovoj okolini stekao, u bjekstvu i iščekivanju evakuacije, šarolik svijet vezan uz politički i diplomatski establišment Kraljevine Jugoslavije. Iz Sarajeva su se kralj i vlada povukli prema Nikšiću, odakle su već 16. aprila 1941. odletjeli u Atinu i dalje na Bliski istok pod britansku zaštitu. Dva dana kasnije Jugoslovenska kraljevska vojska je kapitulirala. Sarajevo se našlo u sastavu ustaške NDH, a faktički pod njemačkom okupacijom.
Jugoslovenska armija započela je akciju oslobađanja Sarajeva 28. marta, a nakon žestokih borbi, na Vratnik je već 5. aprila 1945. godine ušla 16. Muslimanska brigada, a odmah za njom i 20. Romanijska, dok su ostale jedinice, opkolivši grad sa svih strana, Sarajevo potpuno oslobodile narednog dana.
U antifašističkoj borbi od 1941 do 1945. godine, 10.961 građana Sarajeva dalo je svoje živote. Stradalo je 7.092 Jevreja, 1427 Srba, 412 Muslimana, 106 Hrvata, te 16 Crnogoraca, jedan Makedonac, pet Slovenaca i 12 ostalih.
Kraj Drugog svjetskog rata u Sarajevu je nastupilo na današnji dan 1945. godine i od tada se 6. april obilježava kao Dan oslobođenja grada Sarajeva.
Na dan oslobođenja grada, 47 godina kasnije, Sarajevo je počelo voditi još jednu bitku. Ipak, dan ranije tog 5. aprila, kada su se pred zgradom Skupštine RBiH okupile na hiljade građana s transparentima "Mi smo za mir", zabilježene su prve žrtve rata - Suada Dilberović i Olga Sučić.
Umjesto mira nastupila je opsada grada koja je trajala 1.425 dana i jedna je od najdužih u historiji modernog ratovanja, tokom koje je živote izgubilo 10.514 ljudi među kojima 1.601 dijete.
Uzimajući u obzir važnost ovog datuma kroz njegovu historiju, Gradsko vijeće je na sjednici 2006. godine donijelo odluku kojom je 6. april određen kao Dan Grada Sarajeva.
Članovi predsjedništva BiH Željko Komšić i Bakir Izetbegović položit će cvijeće na Spomen-obilježje "Vječna vatra" i na "Kovači". Delegacija Grada Sarajeva, udruženja boračkih organizacija i antifašista kao i mnogobrojne Sarajlije će također položiti cvijeće i odati počast svim žrtvama palim u odbrani Sarajeva.
