Fantastično", „Uzbudljivo", „Veoma značajno"... Otkriće koje bi moglo da promijeni svijet. Američka stručna javnost oduševljeno je dočekala otkriće naučnika sa Univerziteta u Pensilvaniji koristeći riječi koje se rijetko mogu čuti u medicini. Ovo otkriće, predstavlja revoluciju u borbi protiv raka i donosi nadu milionima oboljelih širom planete.
Doktor Craig Meyers i njegov tim u medicinskom centru „ Milton S. Hershey“ u Pensilvaniji otkrili su da jedan virus koji je već poznat i svuda prisutan ubija ćelije raka. Ovaj adenovirus AAV2 nije štetan za ljude, ali kad se ubaci u određene vrste tumora, maligne ćelije pretvara u tečnost.
Da bi AAV2 postao zloćudan za ljude, potrebna mu je pomoć nekog drugog virusa. Među tim pomagačima je humani papiloma virus (HPV), za koji se veruje da je jedan od najčešćih uzročnika raka grlića materice.
Dr Meyers je 18 godina proučavao HPV. Prije nekoliko godina istraživao je veze između HPV, raka grlića materice i AAV2. Neke studije su pokazivale da žene s rakom grlića materice nemaju AAV2, a da žene sa AAV2 nemaju kancer. Meyers je pokušavao da otkrije zašto.
On je inficirao ćelije raka sa AAV2 i posejao ih poslije 24, 48 i 72 sata da bi video ima li promena. Jednoj od svojih saradnica rekao je da inficira ćelije raka i da ih ostavi tako sedam dana. Posle nedjelju dana ona je ušla kod njega u kancelariju i rekla da su ćelije raka mrtve. Prvo su pomislili da je nešto bilo loše urađeno i da je inkubator pokvaren. Ponovili su proces još deset, pa dvadeset puta i svaki put dobili isti rezultat - mrtve ćelije kancera.
Laboratorija je proširila istraživanja na druge vrste raka, uključujući kancer dojke. I svaki put je rezultat bio isti - ćelije raka inficirane sa AAV2 poslije nedjelju dana su umirale.
- Kad AAV2 ubaci svoje gene u ćeliju raka, on je natera da izvrši samoubistvo - kaže Meyers.
Ono što uliva nadu jesu testovi na miševima koje je Meyers uradio. On je AAV2 ubrizgao u miša sa ljudskim rakom dojke i uočio da tumor postaje tečan.
Dr Meyers kaže da će proći četiri godine dok se ne završe pretklinički testovi, kako bi AAV2 mogao da se testira na ljudima.
