Iz grupe raseljenih Albanki iz sela Ljubižda Has/ LubizhdÑ‘ e Hasit i drugih sela opštine Prizren, izdvojili su oko 100 djevojaka i mlađih žena, prisilili ih na polni odnos i na druge načine seksualno iskorišćavali, čineći to zajednički i u grupama, pred članovima porodica djevojaka i žena i pred stotinu njihovih komšija i mještana toga sela. Tako je i civilno lice na službi u Vojske Jugoslavije - Albanac S.T., izdvojio četrnaestogodišnju albansku djevojčicu i silovao je pred članovima njene porodice i stotinu njenih komšija i mještana. Mnogima od silovanih djevojaka i žena, kasnije se gubi svaki trag...
Kosovske Albance u selima Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, Kušnin/Kushnin, Kabas Has/Kanash e Hasit, Dedaj/Dedaj i drugim selima i zaseocima koji ih okružuju na području Hasa, u sjeverozapadnom dijelu opštine Prizren/Prizren i selima Damjan/Damjane, Tanaj/Tanaje i okolnim selima i zaseocima jugoistočnog dijela opštine Đakovica/GjakovÑ‘, i drugim planinskim selima i zaseocima ovog dijela Kosova, srpske snage su gotovo neprekidno i najbrutalnije ubijale, premlaćivale, pljačkale, progonile u Albaniju, spaljivali im domove i oduzimali lične isprave i sve druge dokumente, da bi onemogućili njihov kasniji povratak.
Od početka 1998. do 16. juna 1999.godine, u sedam navrata (u septembru i decembru 1998.; 27. i 28. januara 1999.; 25. i 26. marta 1999.; 30. marta 1999.; 12. aprila 1999.; 15. i 16. aprila 1999. i 26. arila 1999. godine), sistemski su proterivali raseljenu albansku nejač skrivenu u okolnim šumama i vrletima.
Ubili su više desetina, preko 2.000 raselili, a potom prognali u Albaniju.
Od brojnih masovnih ubijanja i drugih zločina srpskih snaga na ovom dijelu Kosova, koje sam istraživao i dokumentovao kao ratni vojni tužilac, navodim jedan od 17 krivično-pravnih predmeta koje su mi oteli zločinci iz Vojne bezbjednosti Prištinskog korpusa i Dragoljub Zdravković - moj tadašnji zamenik a sadašnji sudija Višeg suda u Beogradu.
Dana 12. aprila 1999. godine, oko 8:30 časova, u mjestu Guri Korbit, blizu izvora planinske riječice (potoka) Deliuj/Deli Ujit, na planini u ataru sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, srpske snage (Drugi motorizovani bataljon (mtb), 549. mrbr i drugi dijelovi te brigade i jedinice Vojne policije i druge specijalne jedinice VJ, policijske snage Republike Srbije posebne namjene - 23.odred PJP; 37.odred PJP; Peta četa PJP Prizren; Četvrta četa PJP Đakovica; Dobrovoljci – lokalni Srbi, Srbi iz Srbije i Republike Srpske, Rusi, Ukrajinci, Romi; više raznih oružanih grupa, u sastavu i pod kontrolom MUP i DB Srbije), opkolili su i protivpravno lišili slobode (zarobili) grupu od preko 500 raseljenih Albanaca, iz toga i okolnih sela, uglavnom djece i žena, među kojma i M.N.(rođenu 1962. godine) sa petero maloljetne djece - tri kćerke i dva sina. Imena ne navodim iako su mi poznata.
Razdvojili su žene i djecu od muškarca, a potom su izdvojene muškarce surovo premlaćivali, prisilili ih da klečeći na laktovima i rukama, zubima kidaju ("pasu") i jedu travu i na druge ih načine zlostavljali i ponižavali. Ovom prilikom, vojnici iz Drugog motorizovanog bataljona 549. mtbr, podređeni komandantu Vlatku Vukoviću i vojnici iz rezervnog sastava vojnih jedinica Vojnog odsjeka Prizren, podređeni pukovnik Tomislavu Mitiću, a među kojima su se, brutalnošću, isticala dvojica, od kojih je jedan sa nadimkom ili imenom Đole, pucnjima iz neposredne blizine, ubili su 15 Albanaca iz ove grupe izbjeglih (12 iz sela sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, opština Prizren/Prizren, a 3 iz sela Damnjane/Demjan,opština Đakovica/GjakovÑ‘). Trojicu (iz sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit) su teže ranili. Identitet ubijenih i ranjenih su mi poznati, ali ih ovom ne navodim.
Izvesni, za sada nepoznati oficir VJ, najverovatnije u činu potpukovnika i iz sastava Prvog ili Drugog motorizovanog bataljona, 549. mtbr, u besu i afektivnoj reakciji, zbog svirepog ubistva ovih 15 i ranjavanja 3 Albanca, na licu mjesta, pucajući iz svoga pištolja, ubio je dvojicu ubica – za sada nepoznatih (NN) srpskih vojnika koji su saučestvovali u ubijanju, odnosno ranjavanju ovih kosovskih Albanaca.
Potpukovnik i oba srpska vojnika koje je ubio, dobro su poznati stotinama pripadnika srbijanske Vojske, policije, tajnih službi i tzv. vojnog pravosuđa iz sva tri tajna Vojna odjeljenja pri višim sudovima – u Beogradu, Nišu i Novom Sadu. To je jedna od hiljade javnih vojnih tajni, kao i imena stotine drugih srbijanskih ratnih zločinaca.
Istoga dana, vojnici iz vojnih jedinica i borbenih grupa u sastavu 549. mtbr i Vojnog odseka Prizren, a uz njih i S.T, civilno lice u službi VJ, Albanac iz sela Kabaš Has/Kabash e Hasit, u selu Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, iz grupe raseljenih Albanki iz sela Ljubižda Has/ LubizhdÑ‘ e Hasit i drugih sela opštine Prizren, izdvojili su oko 100 djevojaka i mlađih žena, prisilili ih na polni odnos i na druge načine seksualno iskorišćavali, čineći to zajednički i u grupama, pred članovima porodica djevojaka i žena i pred stotinu njihovih komšija i meštana toga sela. Tako je i civilno lice na službi u VJ - Albanac S.T., izdvojio četrnaestogodišnju albansku djevojčicu i silovao je pred članovima njene porodice i stotinu njenih komšija i mještana. Mnogima od silovanih devojaka i žena, kasnije se gubi svaki trag.
Tri dana kasnije,15. aprila 1999. godine, srpske snage su izdvojile grupu od preko 38 Albanaca, zatvorenih u dvema kućama u mahali Tanaj u zaseoku Dedaj, sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, i odveli ih u nepoznatom pravcu. Njihova imena ovom prilikom ne navodim, iako mi je njihov identitet dobro poznat.
Radi skrivanja i uništavanja tragova izvršenih zločina, te onemogućavanja da kasnije budu otkriveni i identifikovani, ovih 38 albanskih muškaraca, istoga dana, iz sela Ljubižda Has/LjubizhdÑ‘ e Hasit, odvezli su u nepoznatom pravcu i, najverovatnije 26. aprila 1999. godine, ili približno tome datumu, ubili i sahranili u masovne, tajne grobnice.
U julu 1999. godine, nakon povratka iz Albanije,porodce su nedaleko od sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, na mjestu /Deliuj/Deli Ujit, gdje su i ubijeni 12. aprila 1999. godine, pronašle i ekshumirale tela svih 15 ubijenih Albanaca.
Posmrtni ostaci tijela 31-nog Albanaca od ukupno 38 koje su 15. aprila 1999. godine, u mahali Tanaj u zaseoku Dedaj, sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, srpske vojno-policijske snage izdvojile od ostalih Albanaca i odvele u nepoznatom pravcu, otkriveni su i ekshumirani septembra 1999. godine, u mjestu Gurišta/Gurishta, koje se nalazi između sela Mazrek/Mazrek, sela Planeja/PlanejÑ‘ i sela Miljaj/Millaj, opština Prizren/Prizren. Preostalih 7 Albanaca se još uvijek vode kao nestala lica. Poznat mi je i njihov identitet.
*Autor je potpukovnik pravne službe JNA u penziji
Od početka 1998. do 16. juna 1999.godine, u sedam navrata (u septembru i decembru 1998.; 27. i 28. januara 1999.; 25. i 26. marta 1999.; 30. marta 1999.; 12. aprila 1999.; 15. i 16. aprila 1999. i 26. arila 1999. godine), sistemski su proterivali raseljenu albansku nejač skrivenu u okolnim šumama i vrletima.
Ubili su više desetina, preko 2.000 raselili, a potom prognali u Albaniju.
Od brojnih masovnih ubijanja i drugih zločina srpskih snaga na ovom dijelu Kosova, koje sam istraživao i dokumentovao kao ratni vojni tužilac, navodim jedan od 17 krivično-pravnih predmeta koje su mi oteli zločinci iz Vojne bezbjednosti Prištinskog korpusa i Dragoljub Zdravković - moj tadašnji zamenik a sadašnji sudija Višeg suda u Beogradu.
Dana 12. aprila 1999. godine, oko 8:30 časova, u mjestu Guri Korbit, blizu izvora planinske riječice (potoka) Deliuj/Deli Ujit, na planini u ataru sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, srpske snage (Drugi motorizovani bataljon (mtb), 549. mrbr i drugi dijelovi te brigade i jedinice Vojne policije i druge specijalne jedinice VJ, policijske snage Republike Srbije posebne namjene - 23.odred PJP; 37.odred PJP; Peta četa PJP Prizren; Četvrta četa PJP Đakovica; Dobrovoljci – lokalni Srbi, Srbi iz Srbije i Republike Srpske, Rusi, Ukrajinci, Romi; više raznih oružanih grupa, u sastavu i pod kontrolom MUP i DB Srbije), opkolili su i protivpravno lišili slobode (zarobili) grupu od preko 500 raseljenih Albanaca, iz toga i okolnih sela, uglavnom djece i žena, među kojma i M.N.(rođenu 1962. godine) sa petero maloljetne djece - tri kćerke i dva sina. Imena ne navodim iako su mi poznata.
Razdvojili su žene i djecu od muškarca, a potom su izdvojene muškarce surovo premlaćivali, prisilili ih da klečeći na laktovima i rukama, zubima kidaju ("pasu") i jedu travu i na druge ih načine zlostavljali i ponižavali. Ovom prilikom, vojnici iz Drugog motorizovanog bataljona 549. mtbr, podređeni komandantu Vlatku Vukoviću i vojnici iz rezervnog sastava vojnih jedinica Vojnog odsjeka Prizren, podređeni pukovnik Tomislavu Mitiću, a među kojima su se, brutalnošću, isticala dvojica, od kojih je jedan sa nadimkom ili imenom Đole, pucnjima iz neposredne blizine, ubili su 15 Albanaca iz ove grupe izbjeglih (12 iz sela sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, opština Prizren/Prizren, a 3 iz sela Damnjane/Demjan,opština Đakovica/GjakovÑ‘). Trojicu (iz sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit) su teže ranili. Identitet ubijenih i ranjenih su mi poznati, ali ih ovom ne navodim.
Izvesni, za sada nepoznati oficir VJ, najverovatnije u činu potpukovnika i iz sastava Prvog ili Drugog motorizovanog bataljona, 549. mtbr, u besu i afektivnoj reakciji, zbog svirepog ubistva ovih 15 i ranjavanja 3 Albanca, na licu mjesta, pucajući iz svoga pištolja, ubio je dvojicu ubica – za sada nepoznatih (NN) srpskih vojnika koji su saučestvovali u ubijanju, odnosno ranjavanju ovih kosovskih Albanaca.
Potpukovnik i oba srpska vojnika koje je ubio, dobro su poznati stotinama pripadnika srbijanske Vojske, policije, tajnih službi i tzv. vojnog pravosuđa iz sva tri tajna Vojna odjeljenja pri višim sudovima – u Beogradu, Nišu i Novom Sadu. To je jedna od hiljade javnih vojnih tajni, kao i imena stotine drugih srbijanskih ratnih zločinaca.
Istoga dana, vojnici iz vojnih jedinica i borbenih grupa u sastavu 549. mtbr i Vojnog odseka Prizren, a uz njih i S.T, civilno lice u službi VJ, Albanac iz sela Kabaš Has/Kabash e Hasit, u selu Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, iz grupe raseljenih Albanki iz sela Ljubižda Has/ LubizhdÑ‘ e Hasit i drugih sela opštine Prizren, izdvojili su oko 100 djevojaka i mlađih žena, prisilili ih na polni odnos i na druge načine seksualno iskorišćavali, čineći to zajednički i u grupama, pred članovima porodica djevojaka i žena i pred stotinu njihovih komšija i meštana toga sela. Tako je i civilno lice na službi u VJ - Albanac S.T., izdvojio četrnaestogodišnju albansku djevojčicu i silovao je pred članovima njene porodice i stotinu njenih komšija i mještana. Mnogima od silovanih devojaka i žena, kasnije se gubi svaki trag.
Tri dana kasnije,15. aprila 1999. godine, srpske snage su izdvojile grupu od preko 38 Albanaca, zatvorenih u dvema kućama u mahali Tanaj u zaseoku Dedaj, sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, i odveli ih u nepoznatom pravcu. Njihova imena ovom prilikom ne navodim, iako mi je njihov identitet dobro poznat.
Radi skrivanja i uništavanja tragova izvršenih zločina, te onemogućavanja da kasnije budu otkriveni i identifikovani, ovih 38 albanskih muškaraca, istoga dana, iz sela Ljubižda Has/LjubizhdÑ‘ e Hasit, odvezli su u nepoznatom pravcu i, najverovatnije 26. aprila 1999. godine, ili približno tome datumu, ubili i sahranili u masovne, tajne grobnice.
U julu 1999. godine, nakon povratka iz Albanije,porodce su nedaleko od sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, na mjestu /Deliuj/Deli Ujit, gdje su i ubijeni 12. aprila 1999. godine, pronašle i ekshumirale tela svih 15 ubijenih Albanaca.
Posmrtni ostaci tijela 31-nog Albanaca od ukupno 38 koje su 15. aprila 1999. godine, u mahali Tanaj u zaseoku Dedaj, sela Ljubižda Has/LubizhdÑ‘ e Hasit, srpske vojno-policijske snage izdvojile od ostalih Albanaca i odvele u nepoznatom pravcu, otkriveni su i ekshumirani septembra 1999. godine, u mjestu Gurišta/Gurishta, koje se nalazi između sela Mazrek/Mazrek, sela Planeja/PlanejÑ‘ i sela Miljaj/Millaj, opština Prizren/Prizren. Preostalih 7 Albanaca se još uvijek vode kao nestala lica. Poznat mi je i njihov identitet.
*Autor je potpukovnik pravne službe JNA u penziji
