U utorak, 5. aprila navršava se 30 godina od stradanja prvih žrtava snjaperskih djelovanja u Sarajevu. To su bile Suada Dilberović i Olga Sučić, koje su ubijene snajperskim hicima na mostu, koji danas nosi njihova imena.
Dana 5. aprila 1992. godine održale su se demonstracije za mir. Pripadnici Srpske demokratske stranke su pucali sa krova hotela Holiday Inn na demonstrante i ubili Suadu Dilberović i Olgu Sučić.
Opsada Sarajeva bila je jedna od najdužih opsada u istoriji modernog ratovanja i najduža je opsada jednog glavnog grada ikada.
Na grad je u prosjeku padalo 329 projektila dnevno, a najveću štetu pretrpjeli su civilni, kulturni i vjerski objekti.
Počela je 5. aprila 1992. godine, a završila 29. februara 1996. godine.
Tokom opsade, Sarajevo je bio gotovo potpuno odsječeno od ostatka BiH, te je došlo do nestašice hrane, električne struje, plina, lijekova i vode. Tako su Sarajlije često išle po vodu na rijeku Miljacku, gdje su bili izloženi snajperskoj vatri.
Vojska Republike Srpske (VRS) je pod opsadom držala Sarajevo tačno 1.460 dana.
U tom je periodu na grad sa okolnih brda ispaljeno stotine hiljada granata, a poginulo je više od 11.500 osoba. Tokom opsade Sarajeva poginulo je oko 1.600 djece.
Komandant Vojske Republike Srpske Ratko Mladić dao je naredbu da se gađaju svi nesrpski civilni ciljevi u Sarajevu.
Opsada Sarajeva je počela 5. aprila 1992. godine, a završila 29. februara 1996. godine. Tokom troipogodišnje opsade ubijeno je oko 11.500 Sarajlija.
Prema izvještajima, u septembru 1993. godine 35.000 zgrada u Sarajevu bilo je srušeno, a sve ostale zgrade bile su manje ili više oštećene. To su bile bolnice, novinske agencije, industrijske zgrade, zgrade vlasti, kasarne i baze Ujedinjenih nacija.
Među važnijim objektima bile su zgrada Predsjedništva Republike BiH i Vijećnica, koja je 25. aprila 1992. godine izgorjela zajedno s dva miliona knjiga i 300 rukopisa neprocjenjive vrijednosti.
Međunarodni sud za ratne zločine počinjene na području bivše Jugoslavije (MKSJ) osudio je tri srpska komandanta zbog opsade, i to Stanislava Galića, Dragomira Miloševića i Momčila Perišića.
Galić, nekadašnji komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske osuđen je na doživotnu kaznu zatvora, a njegov nasljednik na čelu tog korpusa, Milošević, na zatvorsku kaznu od 29 godina.
Radovan Karadžić, bivši predsjednik Republike Srpske i vojni vođa VRS-a, osuđen je na doživotni zatvor, uz ostalo, zbog terorisanja civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
Ratko Mladić, komandant VRS-a, osuđen je prvostepeno pred Haškim tribunalom na istu kaznu zatvora, među ostalim, za terorisanje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
U presudama MKSJ-a utvrđeno je kako su jedinice Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a namjerno gađale civile provodeći kampanju terora s ciljem da izvrši pritisak na vlasti u Sarajevu.
Opsada Sarajeva bila je jedna od najdužih opsada u istoriji modernog ratovanja i najduža je opsada jednog glavnog grada ikada.
Na grad je u prosjeku padalo 329 projektila dnevno, a najveću štetu pretrpjeli su civilni, kulturni i vjerski objekti.
Počela je 5. aprila 1992. godine, a završila 29. februara 1996. godine.
Tokom opsade, Sarajevo je bio gotovo potpuno odsječeno od ostatka BiH, te je došlo do nestašice hrane, električne struje, plina, lijekova i vode. Tako su Sarajlije često išle po vodu na rijeku Miljacku, gdje su bili izloženi snajperskoj vatri.
Vojska Republike Srpske (VRS) je pod opsadom držala Sarajevo tačno 1.460 dana.
U tom je periodu na grad sa okolnih brda ispaljeno stotine hiljada granata, a poginulo je više od 11.500 osoba. Tokom opsade Sarajeva poginulo je oko 1.600 djece.
Komandant Vojske Republike Srpske Ratko Mladić dao je naredbu da se gađaju svi nesrpski civilni ciljevi u Sarajevu.
Opsada Sarajeva je počela 5. aprila 1992. godine, a završila 29. februara 1996. godine. Tokom troipogodišnje opsade ubijeno je oko 11.500 Sarajlija.
Prema izvještajima, u septembru 1993. godine 35.000 zgrada u Sarajevu bilo je srušeno, a sve ostale zgrade bile su manje ili više oštećene. To su bile bolnice, novinske agencije, industrijske zgrade, zgrade vlasti, kasarne i baze Ujedinjenih nacija.
Među važnijim objektima bile su zgrada Predsjedništva Republike BiH i Vijećnica, koja je 25. aprila 1992. godine izgorjela zajedno s dva miliona knjiga i 300 rukopisa neprocjenjive vrijednosti.
Međunarodni sud za ratne zločine počinjene na području bivše Jugoslavije (MKSJ) osudio je tri srpska komandanta zbog opsade, i to Stanislava Galića, Dragomira Miloševića i Momčila Perišića.
Galić, nekadašnji komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske osuđen je na doživotnu kaznu zatvora, a njegov nasljednik na čelu tog korpusa, Milošević, na zatvorsku kaznu od 29 godina.
Radovan Karadžić, bivši predsjednik Republike Srpske i vojni vođa VRS-a, osuđen je na doživotni zatvor, uz ostalo, zbog terorisanja civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
Ratko Mladić, komandant VRS-a, osuđen je prvostepeno pred Haškim tribunalom na istu kaznu zatvora, među ostalim, za terorisanje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
U presudama MKSJ-a utvrđeno je kako su jedinice Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a namjerno gađale civile provodeći kampanju terora s ciljem da izvrši pritisak na vlasti u Sarajevu.
